Geborgen in der Umarmung der Erde ruht ein Gesicht, das aus der Stille spricht. Ein tiefer, durchdringender Blick – kraftvoll und wach – durchbricht die Oberfläche wie ein stiller Ruf der Seele.
Echter Sand verbindet sich mit feinen Pinselstrichen und filigranem Schmuck zu einer Komposition aus Körper, Erde und Geist. Der Sand ist nicht nur Material, sondern auch Symbol: für Vergänglichkeit, für den Ursprung allen Seins – und für die tiefe Verbindung zwischen Mensch und Natur.
„Im Schoß der Erde“ ist eine Hommage an die verborgene Stärke der Weiblichkeit, an innere Schönheit und an das stille Wissen, das unter der Oberfläche ruht. Es lädt den Betrachtenden ein, innezuhalten – und vielleicht einen Teil von sich selbst wiederzufinden.
در آغوش گرم و آرام خاک، چهرهای آرمیده است که از سکوت سخن میگوید. نگاهی ژرف و بیدار، سکوت را میشکند – گویی ندایی خاموش از ژرفای روح.
شنهای واقعی در کنار ضربههای ظریف قلممو و زینتهای ظریف، آمیزهای از تن، خاک و روح را شکل دادهاند. شن، تنها یک ماده نیست، بلکه نمادی است از گذر زمان، از خاستگاه هستی – و از پیوند ژرف انسان با طبیعت.
«در آغوش خاک» ادای احترامی است به نیروی پنهان زنانگی، به زیبایی درونی، و به دانشی خاموش که در ژرفا نهفته است. این اثر بیننده را دعوت میکند به سکوت، به درنگ – و شاید به بازشناسی بخشی از خویش.
Geborgen in der Umarmung der Erde ruht ein Gesicht, das aus der Stille spricht. Ein tiefer, durchdringender Blick – kraftvoll und wach – durchbricht die Oberfläche wie ein stiller Ruf der Seele.
Echter Sand verbindet sich mit feinen Pinselstrichen und filigranem Schmuck zu einer Komposition aus Körper, Erde und Geist. Der Sand ist nicht nur Material, sondern auch Symbol: für Vergänglichkeit, für den Ursprung allen Seins – und für die tiefe Verbindung zwischen Mensch und Natur.
„Im Schoß der Erde“ ist eine Hommage an die verborgene Stärke der Weiblichkeit, an innere Schönheit und an das stille Wissen, das unter der Oberfläche ruht. Es lädt den Betrachtenden ein, innezuhalten – und vielleicht einen Teil von sich selbst wiederzufinden.
در آغوش گرم و آرام خاک، چهرهای آرمیده است که از سکوت سخن میگوید. نگاهی ژرف و بیدار، سکوت را میشکند – گویی ندایی خاموش از ژرفای روح.
شنهای واقعی در کنار ضربههای ظریف قلممو و زینتهای ظریف، آمیزهای از تن، خاک و روح را شکل دادهاند. شن، تنها یک ماده نیست، بلکه نمادی است از گذر زمان، از خاستگاه هستی – و از پیوند ژرف انسان با طبیعت.
«در آغوش خاک» ادای احترامی است به نیروی پنهان زنانگی، به زیبایی درونی، و به دانشی خاموش که در ژرفا نهفته است. این اثر بیننده را دعوت میکند به سکوت، به درنگ – و شاید به بازشناسی بخشی از خویش.
Acryl auf Leinwand, 120x60cm
